Унан босохыг минь харж бахаа ханах гэж
Үе үе чулуу шидэлсэн.
Эцэс төгсгөлгүй мэт орчлонгийн тойрогт
Толгойг минь эргүүлж, бөөлжис хүргэнэ.
Өгөөмөр хүний дүр эсгэн аманд ус цутгаад
Өлөн ходоодыг дүүргэж огиход бэлдэнэ.
Толгой минь эргэж насаа би мартана
Нар сар хоёрыг тоолсоор тоогоо алдана
Нэг мэдэхэд бурхан дэгээдэж унагаана
Мөнх тамд уналаа гэж бие арзайлгана.
Шалан дээр сөхөрсөн бие аврал эрнэ
Бурхан сүрээ үзүүлнэ, буруу харж шоолно.
Ухаан минь балартаж, сэтгэл минь өвчилж
Бие минь эцэж, үйлс минь доройтсон байна.
Эгэж харах түүхгүй, бүхнийг мартана
Өөрийгөө ч гэсэн мартана.
No comments:
Post a Comment